Sara Sebastiansson is met haar dochtertje Lilian met de trein onderweg naar Stockholm. De trein maakt vanwege een technische storing een tussenstop en Sara maakt van de gelegenheid gebruik om op het perron een telefoontje te beantwoorden. Als de trein zonder haar vertrekt licht zij het personeel in dat haar beloof op haar dochtertje te zullen passen. Als zij per taxi in Stockholm aankomt en Lilian uit de trein wil halen, is het meisje verdwenen.
Alex had in zijn jaren bij de politie met een relatief groot aantal verdwenen kinderen te maken gehad. Daardoor was hij in de uitdrukking “Kinderen raken niet zoek, mensen raken ze kwijt” steeds meer waarheid gaan zien. Achter bijna elk verloren kind stond een verloren ouder. Een slappe figuur die naar Alex’ mening überhaupt nooit kinderen had mogen krijgen. Het behoefde niet per se iemand te zijn met een schadelijke levensstijl of met alcoholproblemen. Het kon evengoed iemand zijn die veel te veel werkte, die veel te vaak en op een veel te laat tijdstip met zijn vrienden op stap ging, of iemand die zich gewoon niet genoeg van zijn kinderen aantrok. Als kinderen de plaats kregen die ze verdienden in het leven van volwassenen, verdwenen ze ook minder vaak. Tot die conclusie was Alex tenminste gekomen.
Inspecteur Alex Recht is een zeer ervaren en deskundig speurder en hoofd van een speciaal onderzoeksteam.