Piet Hoffmann is een ex-crimineel die als informant voor de Zweedse politie werkt. Hij is geinfiltreerd in een Poolse drugsorganisatie en heeft het vertrouwen van de hoogste bazen gewonnen. Dit vertrouwen heeft niet te lijden onder een moord die gepleegd wordt bij het afleveren van drugs door een bolletjesslikker, waarbij Piet Hoffman aanwezig is.

Ewert Grens is een wat droefgeestige politierechercheur die belast wordt met het onderzoek naar deze bolletjesmoord. Grens is een traditionele speurder die zich vastbijt in een zaak en zonder los te laten doorwerkt tot deze is opgelost. Hij heeft een voorliefde voor de muziek van Siw Malmkvist en heeft de dood van zijn vrouw niet verwerkt en dat drukt een zware stempel op zijn leven en op de omgang met zijn collega´s. Tijdens zijn onderzoek stuit hij op de naam van Piet Hoffman. Grens wordt consequent door de autoriteiten tegengewerkt en dat geeft hem het idee dat er iets groots en stuitends aan de hand is.

Hoffman krijgt van zijn Poolse bazen de opdracht om binnen te dringen in het Zweedse gevangeniswezen met de bedoeling de daar bestaande drugshandel over te nemen en in handen te brengen van de Poolse maffia. Hij krijgt bij zijn actie de vrije hand, wordt volledig gesteund door de Zweedse politie en justitie en komt als “vrijwillige” gevangene in één van de zwaarste gevangenissen van Zweden terecht om zijn opdracht uit te voeren.

Dit is het kader waarbinnen deze bloedstollende misdaadroman zich afspeelt. Het verhaal is heel erg intelligent, superspannend en geloofwaardig. Die geloofwaardigheid steunt in belangrijke mate op persoonlijke ervaringen en kennis van de schrijvers (de een is een ex-crimineel en de andere een journalist). Karakters en situaties worden in korte zinnen diepgaand uitgewerkt en de verschillende personages zijn levensecht. Losse eindjes zijn er aan het einde van het verhaal niet. Als je eenmaal in het verhaal zit (en dat zit je eigenlijk al vanaf de eerste bladzijde) is het bijna onmogelijk om het boek opzij te leggen. Je wordt meegesleept naar een fantastische en uitermate intrigrerende climax. Het boek bevat daarentegen ook een aanklacht tegen overheden die gebruik maken van criminelen als informant en de wijze waarop overheden daarmee omgaan.

Drie seconden behoort ongewtijfeld tot de beste misdaadromans die de toch al rijke Zweedse traditie op dit gebied heeft voortgebracht.

© Joop Liefaard

☆ ☆ ☆ ☆ ☆