In een restaurant in het stadje Acker's Gap worden op een zaterdagochtend drie bejaarden die van hun kopje koffie zitten te genieten door een onbekende doodgeschoten. Alleen Carla, de dwarse en opstandige dochter van Officier van Justitie Bell Elkins heeft de dader gezien en herkend maar ze durft dat haar niet te vertellen. Bell begint met sheriff Nick Fogelsong aan het onderzoek zonder deze essentiële informatie. Heeft de moord te maken met de steeds groeiende illegale handel in medicijnen en drugs waaronder de inwoners van Acker's Gap en omgeving te lijden hebben?
Deze drievoudige moord vindt plaats op het moment dat Bell bezig met het onderzoek naar de dood van de zesjarige Tyler Bevins die vermoedelijk door de zwakbegaafde Albie Sheets om het leven is gebracht. Een laffe moord of een betreurenswaardig ongeluk? Bell moet een moeilijke beslissing nemen.
De mannen zaten aan een formicatafeltje in het drukke restaurant; drie oldtimers in glimmende zwarte jacks, mompelend, hoofdschuddend grinnikend en met hun roze oudemannenlippen blazend in hun koffie in de kartonnen bekertjes.
Dan, eindelijk, een slokje koffie en meteen daarna weer dat blazen.
Jezus, dacht Carla. Wat een stel losers.
De aanblik gaf haar het gevoel dat zij, zeventien jaar oud en rusteloos tot in elke cel van haar lichaam, oneindig veel beter was dan dit stel oude gekken met hun bespottelijke ritueeltjes. Dat gevoel was zo sterk dat ze er zeker van was dat het aan haar te zien moest zijn, de afkeer die als een lichtgloed van haar af straalde. Door het zonlicht van de late ochtend, dat door de hoge ramen naar binnen viel, zag alles er scherper, harder en hoekiger uit. Je kon hier niets verbergen.
Ze zou zich dit moment de rest van haar leven blijven herinneren. Omdat het een keerpunt was. Een mijlpaal.
Want op dit moment, zo realiseerde ze zich later, hadden de drie oude mannen minder dan een minuut te leven.
Een van de drie had zeker een grap verteld, want zijn twee maten lachten – wat klonk, vond Carla, als hinnikende paarden: hoog en snuivend – en alle drie stampten ze onder de tafel zachtjes met hun voeten op de vloer. Ze waren ook nog kaal, met een hoofdhuid vol schilfers, waren waarschijnlijk incontinent, impotent, dement en god weet wat nog meer.
Wat bleef er dan nog over? Dat was wat Carla zich afvroeg. Als je de veertig, vijftig of zestig was gepasseerd, wat had het dan nog voor zin om te blijven leven?
Ze zat voorovergebogen, met haar magere ellebogen op het formicablad van haar eigen tafeltje, en streek met haar hand een lok steil zwart haar van haar voorhoofd. Met haar andere hand ondersteunde ze haar kin.
Haar neuspiercing jeukte. Eigenlijk jeukte alles aan haar. Zelfs haar gedachten jeukten.
Het heette hier de Salty Dawg. Het restaurant behoorde tot een plaatselijke keten en had op het menu hamburgers en friet, milkshakes en yoghurt, toast met warme ham of kip, en jus naar keuze, staan. Ze hadden echter geen hotdogs, hetgeen tenminste de stomme naam van deze tent zou hebben gerechtvaardigd – een gebrek aan logica waar Carla zich kapot aan ergerde...........
Onderhuids is het debuut van Julia Keller, die voor haar journalistieke werk de Pulitzer prijs heeft gekregen. Ze schrijft heel erg mooi en is erin geslaagd een goed lezend verhaal aan het papier toe te vertrouwen. Door haar kleurrijke taalgebruik komen de bergen, bossen, verlaten mijnen, slingerende wegjes bergop en bergaf en slaperige stadjes in West Virginia tot leven. Onderhuids kent drie verhaallijnen die kundig met elkaar zijn verweven. De eerste gaat over de moord op de drie bejaarden, de tweede over de verdachte dood van Tyler Bevins en de derde over het gecompliceerde leven van Bell Elkins.
De personages zijn goed uitgewerkt en overtuigen. Bell is een koele vrouw die nauwelijks emotie toont, hard is voor zichzelf en voor haar omgeving. Ook een vrouw die de diepe wonden uit een gewelddadige jeugd nog steeds voelt. Carla de opstandige dochter waar nauwelijks een fatsoenlijk woord mee te praten valt maar ook iemand die geen raad weet met haar gevoelens voor haar moeder. Nick Fogelsong de ruwe bolster blanke pit sheriff die Bell al vanaf haar jeugd volgt en steunt en een ware vriend voor haar is.
Jammer is dat Julia Keller allerlei zaken en bijzaken soms heel breed uitmeet terwijl zaken die voor het verhaal van veel belang zijn, zoals de drugsproblematiek minder aandacht krijgen. Als het verhaal op onderdelen wat beknopter zou zijn geweest, had het aan kwaliteit gewonnen. Het is na ongeveer 100 pagina's duidelijk wie de dodelijke schutter is maar dat doet niets af aan de spanning in het verhaal want de schutter heeft een baas en het wordt pas helemaal aan het einde duidelijk wie dat is. De ontknoping is verrassend, onvoorspelbaar en redelijk spannend.
Onderhuids is een geslaagd debuut. Het verhaal zit goed in elkaar, leest heel erg plezierig, is redelijk spannend en heeft rake en sfeervolle typeringen van omgeving en personages.
Engelse titel: A killing in the hills
Vertaling: Martin Jansen in de Wal
Uitgeverij: De Fontein - Utrecht
ISBN: 978 90 261 3395 4
© 2015 Joop Liefaard
Julia Keller - Onderhuids. Een geslaagd debuut.